Rabie

Encyklopedia PWN

rabin, rabi, rabbi

[hebr. rabbî < aram. rabbunî ‘mój pan’, ‘mój nauczyciel’ od rab ‘wielki’, ‘pan’, ‘przełożony’],

w judaizmie osoba, która zdobyła w jesziwie wykształcenie w dziedzinie znajomości Tory i Talmudu i ma kwalifikacje (potwierdzone obrzędem wyświęcenia — smicha) do rel. i duchowego przewodzenia lokalnej społeczności żydowskiej lub kongregacji,

Rabka-Zdrój,

miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w obniżeniu między Gorcami a Beskidem Wyspowym, przy ujściu Poniczanki i Słonki do Raby, na wys. 500–560 m.

Rawdża, tybet. bLo-bzang-bstan-dzin-rab-rgjas, ur. 1803, Szuwuun Szand (Mongolia), zm. 1856,

lama, poeta, prekursor teatru w Mongolii;

Sandomierska, Kotlina,

największa kotlina Podkarpacia Północnego, położona między brzegiem Karpat na południu a wyż.: Małopolską i Lubelsko-Lwowską na północy;

Stradomka, w górnym biegu Śreniawa,

rz., prawy dopływ Raby, płynie z Beskidu Wyspowego przez Pogórze Wiśnickie na Podgórze Bocheńskie, w woj. małopol.;

Styria, Steiermark Wymowa